Człowiek i istota człowieczeństwa to zagadnienia, które interesują filozofów, artystów od zawsze. jednak aby w pełni oddać obraz istoty ludzkiej należy skupić się nie tylko na jego wnętrzu, ale i na cielesności. To właśnie ona, w każdej z epok, była przedmiotem zainteresowania m.in. artystów i myślicieli poszczególnych epok.
Z cielesnością człowieka nierozerwalnie wiąże się jego nagość, odarcie z pewnej tajemnicy. Jej postrzeganie jest odmienne w każdej z epok. Uzależnione jest przede wszystkim od światopoglądu charakterystycznego dla danego okresu historycznego. Ma na nie również wpływ wizja twórcy, ale także pozycja i miejsce, jakie zajmuje człowiek w danych czasach.
Aby ukazać różne aspekty znaczeniowe, ale także to, jak postrzeganie nagości zmieniało się na przestrzeni dziejów, warto poddać analizie kilka wybranych dzieł kultury, powstałych w różnych epokach. W związku z tym wybrałam: tryptyk „Sąd ostateczny” Hansa Memlinga, rzeźbę „Dawid” dłuta Michała Anioła, opowiadanie Tadeusza Borowskiego „U nas w Auschwitz” oraz współczesną komedię produkcji amerykańskiej pt „Borat”. Sądzę, że powyższe dzieła najlepiej oddadzą ukazywanie nagości ludzkiej w epokach, których światopogląd i filozofię reprezentują.