Tytuł „Zdążyć przed Panem Bogiem” ukazuje Boga jako „przeciwnika”, przed którym być może uda się kogoś uratować. Dla jednych Bóg wydaje się nie istnieć, inni nie zwątpili w Niego, tak jak Bubnerowa, która przed swoją operacją uspokajała lekarzy tłumacząc, że jej zmarły mąż wszystko z Bogiem załatwi jak trzeba. Sam Edelman mówi, że Bóg „nie jest za bardzo sprawiedliwy”. Podobnie do Boga odnosi się Władysław Szlengel w wierszu „Już czas”. Jest pełen buntu. Czuje się oszukany, mimo iż Żydzi byli narodem wybranym Bóg ciągle ciężko ich doświadczał. Teraz nie zniosą już więcej, cierpienia getta są zbyt wielkie. Autor oskarża Boga, grozi mu. Mówi, co Go czeka – jest to los, jakiego oni doświadczają. Opisuje śmierć w komorach gazowych. Widać strach i beznadziejność sytuacji, gdy nie mogą liczyć na nikogo, nawet na Boga. Mówi:
„I kiedy kat Cię popędzi i zmusi
Zagna i wepchnie w komorę parową,
Zamknie za Tobą hermetyczne wieka,
Gorącą parą zacznie dusić, dusić,
I będziesz krzyczał, będziesz chciał uciekać –
Kiedy się skończą już konania męki,
Zawloką, wrzucą, tam potwornym dołem
Wyrwą Ci gwiazdy – złote zęby z szczęki –
A potem spalą.
I będziesz popiołem.”