Dzięki Sofoklesowi możemy śledzić nietypowe losy bohaterów, uwikłanych w sytuacje bez wyjścia i razem z nimi zastanawiać się nad sensem istnienia. Krasiński w swoim dramacie dokonał prawdziwej rewolucji w stosunku do reguł obowiązujących u jego poprzednika (poprzednika w tej pracy), fundując czytelnikowi moc wrażeń, nadprzyrodzonych zjawisk i niebanalnych sytuacji. Jak dodamy do tego innowacje wprowadzone do literatury przez Zapolską, z jej menażerią typów ludzkich – powstaje cała gama odmian tego rodzaju literackiego, tak inna, a jednocześnie tak bardzo od siebie zależna, bo w pewnym stopniu nawiązująca do poprzednich epok.
Uważam, że każda epoka wniosła coś nowego i równie ciekawego w dziedzinie dramatu, zarówno wówczas – gdy dramaturgowie „stawiali swoje pierwsze kroki”, jak i w późniejszych czasach, kiedy to następowały momenty przełomowe, zrywające z dotychczasowymi zasadami lub nawiązujące do przeszłości w nowy, rewolucyjny sposób. Proces ten trwa nadal, a my – czytelnicy, czy też widzowie – z każdą kolejną sztuką otrzymujemy zastrzyk nowych wrażeń, prawd życiowych i pytań, na które nie zawsze padają odpowiedzi…..