Impresja, wschód słońca i Śniadanie wioślarzy – porównanie obrazów

Claude Monet namalował „Impresję, wschód słońca” podczas wizyty w rodzinnym mieście w 1872 roku. Płótno przedstawia zasnuty dymem i poranną mgła port w Hawrze. „Śniadanie wioślarzy” P.A. Renoir’a ukazuje grupę przyjaciół, która w migotliwym świetle słońca spożywa śniadanie na tarasie restauracji Fournaise w Chotou. Obraz namalowany został w latach 1880-1881. Zasada „zatrzymania chwili” w obu obrazach zrealizowana jest w odmienny sposób. „Impresja, wschód słońca” dotyczy przemijalności zjawisk natury, natomiast „Śniadanie wioślarzy” przedstawia chwilę z życia codziennego. Założenia są takie same, odmienna jest tematyka oraz sposób tworzenia. Monet namalował „Impresję, wschód słońca” za pewne podczas jednej sesji w plenerze. Świadczyć o tym mogą m.in. prześwitujący przez farbę biały grunt oraz sposób jej nakładania. Artysta malował szybkimi, swobodnymi i szerokimi ruchami, nakładając cienką warstwę farby. Obraz Renoira powstawał przez długi czas. Artysta sporządził wiele szkiców, a poszczególne osoby widoczne na obrazie pozowały mu indywidualnie w pracowni. Nie tworzył w plenerze. Kolorystyka obrazów jest odmienna. Monet zastosował kolory jasne, bardzo rozbielone.

W obrazie Renoira występują ciemniejsze barwy, a sierść psa namalowana została bardzo nietypowo, bo przy użyciu czerni. W „Impresji” zauważyć można amorfizm, brak tutaj twardego konturu, widoczna jest natomiast szkicowość i zatarcie granic. Obraz Renoira jest wyraźniejszy, widać określone kształty i formy. Martwa natura znajdująca się na stole namalowana została bardzo szczegółowo. Analizując tło obrazu dostrzec można jednak podobieństwo do „Impresji”. Rzeka i drzewa namalowane zostały podobną techniką jak u Monet, który zastosował dywizjonizm. W obu obrazach dużą rolę odgrywa światło. U Monet szerokie pociągnięcia rozcieńczonej, oranżowej farby dają efekt słonecznego światła odbijającego się na niebie, wodzie i statkach. W „Śniadaniu wioślarzy” rola światła zauważalna jest na przykład w martwej naturze. Grubo kładzione białe światła nadają szkłu wibrację oraz olśniewającą jakość.