Dramat romantyczny nawiązywał do tradycji dramatu szekspirowskiego oraz hiszpańskiego. Dominującą jego cechą było odrzucenie reguł dramatu klasycznego i łączenie różnych rodzajów i gatunków literackich (tzw. synkretyzm gatunkowy). W dramacie romantycznym, wykreowanym przez twórców epoki romantyzmu – brak już jedności czasu, miejsca i akcji (akcja staje się niejednolita, wielowątkowa, w dowolnym czasie i w wielu miejscach). Kompozycja jest luźna (odrębne sceny, z których każda ukazuje jakiś nowy aspekt rzeczywistości). Pojawiają się samodzielne epizody, nieznacznie powiązane z akcją (monologi) i sceny zbiorowe. Świat realny zostaje powiązany ze światem pozaziemskim (sceny realistyczne i fantastyczne; elementy ludowości). Bohater romantyczny to samotny, tajemniczy, wrażliwy indywidualista, który jest skłócony ze światem i nieszczęśliwie zakochany. Stać go na największe poświęcenia dla ojczyzny.