Dawid, rodzi się półsierotą. Po kilku latach, na nieszczęście chłopca, jego matka wychodzi powtórnie za mąż. Ojczym nie kocha małego, ani też nie stara się tego robić, w dodatku wywiera na matce presję, by ta również nie okazywała swoich uczuć. A czego bardziej pragnie dziecko jak nie miłości rodzica? Dawid myśli, że skoro jego matka nie okazuje mu jej, to go już nie kocha. Wszystkie te wątpliwości potęgują się, gdy bez słowa sprzeciwu pozwala ona wysłać go do szkoły, gdzie będzie maltretowany przez nauczycieli. Po śmierci matki ojczym wysyła go do fabryki. Przez pewien czas chłopiec robi to, co do niego należy. Jednak w końcu zrozumie, że pragnie w życiu czegoś innego. Jego stać jest na coś więcej niż tylko oklejanie i pieczętowanie butelek z winami. Chce uczyć się, zdobywać wiedzę, by stać się kimś. Dorosły człowiek wie, że trzeba się uczyć, ale nie rozumie skąd ten mały chłopiec może to wiedzieć. Pragnienie Dawida sprawia, że udaje się on do swojej ciotki Betsey Trootwood, osoby bardzo surowej, ale o dobrym sercu. Mimo że ciotka nie była zadowolona z tego, iż Dawid urodził się chłopcem, jednak to właśnie ona pomaga mu dostać się do dobrej szkoły, to ona finansuje jego naukę, a później jego własne mieszkanie. W całej tej historii ważne jest to, że dziecko może pragnąć nie tylko się bawić, ale również i uczyć. Zarówno jednej jak i drugiej rzeczy nie powinno się zabraniać. Bo nie można tłumić w dziecku jego marzeń, zmuszać go do robienia czegoś, czego nie chce lub nie jest w stanie zrobić. I to właśnie staram się pokazać – prawo dziecka do niezależności jego potrzeb od dorosłych.